Aaaarg ísdrottningin manar mig!!!

Fyrst búið er að setja síðuna mína sem link hjá frúnni á 57 þá er nú best að setja eitthvað nýtt og ferskt hér út á netið. Ég er nú svosem búin að hugsa um ýmislegt síðan ég kom því í verk að blogga síðast. T.d. er mánudagur í dag, nú um stundir hátíðisdagur í lífi hvers sanns konungssinna eftir að ríkið fór að sýna heimildarmyndaflokkinn um afkomendur tengdaföður Evrópu. Þvílík gleði, þvílík nautn. Komið heim úr leikfiminni, gleypt í sig hakkebøf eða annað álíka danskt til þess að vera búin að taka mér stöðu framan við nýja sjónvarpið (ekki eingöngu keypt með þessa þætti í huga) með kveikt á rauðhvítu kertunum og setið með sæluhroll niður eftir bakinu. Ekki nema sannir áhugamenn um dönsku konungsfjölskylduna skilja þessa gleði. Að vísu eru sumir búnir að vera mjög niðurdregnir útaf þessu með hann Jóakim og hana Alexöndru. Stelpukjáninn að nenna ekki að vera gift áfram og hann sem er prins. Skítt með það að hann er alltaf úti á fylliríi og kvennafari í stað þess að vera heima og hygge sig með konu og börnum. Maðurinn er þó prins og þægilegt að hafa þjóna á hverjum fingri. Ef sett er á vogaskálar annars vegar höll og þjónustulið og hins vegar eiginmaður sem er glaumgosi væri ég ekki í vafa hvort yrði fyrir valinu. En Alexandra heldur væntanlega þjónunum og losnar við kallinn svo þetta er ekkert nema framför hjá henni. En við sem ætluðum að bjóða þeim konungdæmið á Íslandi og hætta með þetta asnalega forsetaembætti.