Jólasveinninn hengdur

Nágranni minn er seríuóður, á við serious seríu-problem að stríða eins og Kristján heiti ég Ólafsson myndi segja. Það er svo sem allt í lagi að setja jólaseríur allan hringinn á húsið og bílskúrinn, vefja 14 m hátt birki með seríu, hafa seríu í hverjum einasta glugga í húsinu og litaskiptandi krans á útidyrunum. Þetta gerir mér ekkert, bara skrautlegt að hafa eitthvað að horfa á. Nema núna er hann búinn að fá sér upplýsta jólasveina, einn er hátt upp í tré og situr þar á plastskorsteini, í öðru tré er sería af jólasveinum sem dingla eins og þvottur á snúru. En það er jólasveinninn sem hangir beint fyrir utan eldhúsgluggann hjá mér sem mér finnst frekar ósmekklegur, hann dinglar þarna í snúru og minnir ekki á neitt annað en hengdan mann. Þar sem hann bærist í okkar landlægu suðaustanátt og rigningu gengur ljósið í honum í hringi eins og leitarljós að leita uppi aftökusveitina. Og þar sem ég stend og vaska upp fer ég alltaf að hugsa um dauða og aftökur. Hvort að nú sé virkilega svo komið í okkar samfélagi að rétt sé að taka jólasveininn af lífi með hengingu. Hann er hvort sem er orðinn handbendi auðvaldsins og kaupahéðnanna. Hvort börnin í húsinu skemmist ekki á sálinni að hafa hengdan jólasvein fyrir utan gluggann. En þetta eru nú bara vangaveltur sem ekki leiða til neins nema að ég er þakklát meðan ekki eru komin baulandi hreindýr á þakið.